Η μεταμορφωση

"Δεν μαρεσει η ζωη που ζω" ειπε, και ηταν μολις 15 ετων, "δεν θελω να ειμαι ανθρωπος, το να εισαι ανθρωπος ειναι πολυ βαρετο...θα ηθελα να ημουν μεταλλαγμενη οπως στις ταινιες καταλαβαινεις τι θελεις να σου πω;" Δεν θυμαμαι πως ημουν εγω στα 15, δεν θυμαμαι τι σκεφτομουν κ πως ενοιωθα, τι ελεγα οταν εβγαινα με παρεες, τι επινα κ τι ονειρευομουν... εσυ θυμασαι;ποιος θυμαται να μου πει;γιατι τα ξεχασα ολα αυτα, ποτε εφυγαν κ δεν τα πηρα χαμπαρι;"δεν θα ηταν ωραιο να ειμασταν ολοι μεταλλαγμενοι κ ο καθενας να ειχε απο μια δυναμη σαν τον spider-man ή τους x-men;" τα ματια της ελαμπαν μονο κ μονο σε αυτη τη σκεψη, "λυπαμαι μονο που αυτο που σκεφτομαι δεν μπορει ποτε να γινει πραγματικοτητα, την εχω σιχαθει την πραγματικοτητα"...15 ετων κ εχω μεινει μαλακας δεν ξερω τι να πω, τι να σκεφτω κ τι να απαντησω, το μονο που σκεφτομαι ειναι η κατσαριδα του καφκα. "φανταζεσαι να ξυπνησουμε κ να ειμαστε ολοι κατσαριδες;!" της λεω..."στην λεια πλατη μας κ στο σκληρο μας κουβουκλιο θα φευγουν ολα τα προβληματα οπως το νερο κυλαει στις πετρες. Θα γλιτωσουμε μεχρι κ απο πυρηνικη καταστροφη!", το βλεμμα της ειναι δυσπιστο νομιζει οτι την δουλευω δεν το χωραει ο νους της οτι καποιος απο τους "μεγαλους" μπορει να συμμεριστει αυτη την τρελη ιδεα της. φανταζεσαι να κοιμηθω κ να ξυπνησω κατσαριδα; μια μεγαλη κατσαριδα που σε κοιταει σαν ανθρωπος, που τρωει οτι τρως κ πινει οτι πινεις κ ποτε δεν παραπονιεται ή ζηταει κατι παραπανω απο την ζωη της. που θα εισαι ο εαυτο σου κ δεν θα σε πειραζει οταν οι αλλοι σε κοιτουν με απεχθεια γιατι παντα οι ανθρωποι τεινουν να απορριπτουν αυτο που δεν καταλαβαινουν, που δεν θα φοβασαι μηπως πεις κατι κ ο αλλος σε κοιταξει περιεργα γιατι ολοι θα σε κοιτουν περιεργα κ δεν θα καταλαβαινουν ουτως η αλλως τι λες... το καλοσκεφτεται κ ξαφνικα φωτιζεται το προσωπο της κ λεει με την λεπτη κ τριριχτη φωνη της "ναι ναι!κατσαριδες να ειμασταν ολοι κατσαριδες γιατι τοτε δεν θα ενοιωθα τοσο διαφορετικη θα ειμασταν ολοι το ιδιο!"