WELCOME TO THE DAILY SHOW...

...Με αυτή την ατάκα ανοίγει η εκπομπή που πρωτοεμφανίστηκε το 1996 στο δορυφορικό κανάλι Comedy Central στην Αμερική. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που κάνει πολιτική σάτιρα με τρόπο έξυπνο και παράλληλα διασκεδαστικό, που κατάφερε να θεωρείται μία περισσότερο αξιόπιστη ειδησιογραφική εκπομπή ενάντια σε πολλά αξιοσέβαστα και “σοβαρά” ειδησιογραφικά κανάλια όπως Fox News, MSMBC και CNN. Μαζί με το αγαπημένο μου South Park και το Colbert Report το Comedy Central έδωσε μία δική του μοναδική οπτική στην πολιτική σάτιρα και για δέκα και πλέον χρόνια μας διασκεδάζει με έξυπνο και καυστικό χιούμορ που δεν υποβιβάζει την νοημοσύνη μας.

Το παραδέχομαι ότι το Comedy Central δεν είναι για όλα τα γούστα, έχει εκπομπές με χραφικό χιούμορ που φορές σε χτυπά σαν γροθιά στο πρόσωπο, έχει πολλά εσωτερικά αστεία και δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές – ειδικά εδώ στην Ελλάδα – ακριβώς γιατί πρόκειται για ανεξάρτητο δορυφορικό κανάλι. Κι ακριβώς επειδή είναι δορυφορικό μπορούν να “την γλιτώσουν” με πολύ περισσότερα σκληρά αστεία και κοινωνικο-πολιτικά κραξίματα που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν ποτέ να προβληθούν από την τηλεόραση. Ευτυχώς που υπάρχει το ίντερνετ όμως κι έτσι καταφέρνουμε κι εμείς να δούμε εκπομπές που εκ των πραγμάτων θα μας περνούσαν απαρατήρητες.

Για την ιστορία, το The Daily Show ξεκίνησε το 1996 όπως προείπα με παρουσιαστή τον Craig Kilborn (1996-1998), το 1999 ανέλαβε τα ηνία ο Jon Steward ο οποίος έδωσε μία πιο ξεκάθαρη μορφή στην εκπομπή σε φορμάτ “ψεύτικων ειδήσεων”. Αυτό δηλαδή που πήγε να κάνει και ο Λαζόπουλος με το Αλ τσαντίρι Νιους μόνο που ο Λαζόπουλος εγκατέλειψε γρήγορα αυτό το μοτίβο για να ακολουθήσει την σημαντικά πιο λαϊκίστικη μορφή που πήρε αργότερα, δηλαδή κάτι μεταξύ stand-up, αστεία βιντεάκια και κανένα σκετσάκι και τραγουδάκι να αλαφρύνει η ατμόσφαιρα βρε αδελφέ! Περιττό να πω ότι δεν είμαι φαν!

Σε αντίθεση με τον Λαζόπουλο ο Steward έδωσε κύρος, οξυδέρκεια, ταλέντο και με πολύ χιούμορ αλλά και σοβαρούς προβληματισμούς σε μία εκπομπή που ήρθε στην κυριολεξία από το πουθενά. Κατάφερε να γίνει αξιόπιστη πηγή ειδήσεων, να αποκτήσει μιμητές, φανατικούς θαυμαστές αλλά και ορκισμένους εχθρούς χωρίς όμως να χάνει ποτέ το στόχο της ο οποίος ήταν, είναι και θα παραμείνει η αναγκαιότητα του να ακουστούν απόψεις και θέσεις σε ένα κατά τα άλλα στρατευμένο ειδησιογραφικό περιβάλλον.

Το δεύτερο μέρος της εκπομπής είναι συνεντεύξεις. Από τον Obama μέχρι και τον Admiral General Aladeen, αλλά και πρωτοεμφανιζόμενουν σκηνοθέτες, συγγραφείς και δημοσιογράφους δώθηκε πλατμόρφα για διαφορετικά θέματα από σοβαρά σε αστεία, από κωμικο-τραγικά σε διασκεδαστικά και όλα αυτά μέσα στο μισάωρο που διαρκεί η κάθε εκμπομπή.

Τέλος μέσω του The daily show δόθηκε η δυνατότητα σε νέους πρωτοεμφανιζόμενους κωμικούς όπως ο Steven Carell, ο Steven Colbert, ο Rob Corddry κτλ. Να δώσουν το στίγμα τους με κωμικοτραγικά ρεπορτάζ όπως η απογόρευση της οπλοκατοχής, η εκλογές της Αγγλίας, το Fox, οι Ρεπουμπλικάνοι κοκ.

Ο λόγος που κάνω αυτό το αφιέρωμα, εκτός του ότι απολαμβάνω αυτό το show και το συστήνω ανεπιφύλακτα είναι γιατί ο Jon Steward που κρατούσε τα ηνία της εκπομπής φεύγει μετά από 17 χρόνια πίσω από το ψεύτικο-ειδησιογραφικό του γραφείο και αφήνει ένα μεγάλο κενό πίσω του. Η τηλεόραση χάνει μία πολύ δυναμική προσωπικότητα κι ακριβώς επειδή μιλάμε για την τηλεόραση τώρα γνωρίζουμε όλοι καλά πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο! Ειλικρίνεια, χιούμορ, κριτική σκέψη και πολύ πολύ ταλέντο. Θα μου λείψεις Steward, η τηλεόραση θα είναι λίγο πιο προβλέψιμη χωρίς εσένα.