Saturday, May 3, 2008

Χαρουμενοι στην πολη των τρελων


- Στριψε τσιγαρο της ειπε κοφτα κ συνεχισε να βλεπει με προσυλωση την μπαλα στην τηλεοραση...
εκεινη εσκυψε το κεφαλι με αποστροφη βλεπωντας την ολοστρογγυλη κ σιχαμενη κοιλια του χυμενη πανω στον καναπε, τις ποδαρες του στο τραπεζακι που της ειχαν χαρισει οι κουμπαροι τους στον γαμο κ κλασσικα το χερι να ξινει τα τριχωτα κ βρωμικα αρχιδια του...
στριβει τσιγαρο κ η μονη σκεψη που ζωγραφισε ενα τεραστιο χαμογελο στα χειλη της ηταν...το κεφαλι του ανοιγμενο στον παγκο της κουζινας, αιματα παντου κ εκεινη θα μπορουσε επιτελους να κανει το τσιγαρο της στον καναπε ΤΗΣ που πλεον ειχε κανει τρυπα απο την κωλαρα του...
- Τι γελας μωρη μαλακισμενη;
- Τιποτα, οριστε ετοιμο το τσιγαρο σου αγαπη μου

4 comments:

aerostatik said...

"της" είπε κοφτά
σιχαμένη κοιλιά "του"
μήπως έτσι ήθελες να γράψεις ?

aerostatik said...

πάντως εσύ στη θέση της δε θα το σκεφτόσουν μόνο, θα το έκανες...

Unknown said...

εχεις δικιο, με ειχε συνεπαρει η συγγραφη βλεπεις! (τα διορθωσα τα λαθακια μου ομως σαν καλο κοριτσι!). μαρεσει που με εχεις ικανη για κατι τοσο αποτροπαιο, θα το θυμαμαι αυτο.

R2-D2 said...

Κι εμένα Στίλβη μού αρέσουν οι άνθρωποι που, έστω, θα σκέφτονταν κάτι τέτοιο ευρισκόμενοι σε ανάλογη θέση! Ακόμα και αν δεν το έπρατταν ποτέ.

Χαίρομαι για τη γνωριμία και χάρηκα ακόμα πιο πολύ που είδα ότι είσαι "μπλεγμένη" και με τη φοβερή μαφία, με tinkidio, μέγα Βενιέρη και Νάνο.