Γαμημενο μυαλο

Βαρεθηκα να σε ακουω μεσα στο κεφαλι μου, σιχαθηκα να σε κανω λογια οταν λεω αυτο που μου λες να πω τα βλεμματα των αλλων γυρω μου αλλαζουν, γιατι δεν πεφτεις για υπνο να γλιτωσω απο την σκλαβια σου;Πεσε για υπνο σε βαρεθηκα... τι λες;οχι δεν θα κανω αυτο που θες εσυ γιατι δε με αφηνεις ησυχη ασε με στην στιγμη μου θελω να την νοιωσω, ολο μαλακιες μου λες κ δεν θελω να σε ακουω πια...θελω μονο να ακουω αυτη την αλλη φωνη, αυτη την μπασα ομορφη φωνη, ξερω τι θα μου πεις, ξερω παντα τι εχεις να πεις κ ποτε θα το πεις αλλα δεν θελω να σε ακουω πια εστω για μια μερα...θελω να μεινω με αυτη τη σκεψη εστω μια μερα μονο σταματα να τα γαμας ολα. ασε με να χαθω μεσα σε αυτο τον καπνο το ξερω δεν θα κρατησει αλλα εχω μια μερα, μονο μια μερα, μια μερα μονο...χανω τον χρονο μου μαζι σου κ δεν καταλαβαινεις πεσε για υπνο...κοιμησου επιτελους γαμημενο μου μυαλο.

Η μεταμορφωση

"Δεν μαρεσει η ζωη που ζω" ειπε, και ηταν μολις 15 ετων, "δεν θελω να ειμαι ανθρωπος, το να εισαι ανθρωπος ειναι πολυ βαρετο...θα ηθελα να ημουν μεταλλαγμενη οπως στις ταινιες καταλαβαινεις τι θελεις να σου πω;" Δεν θυμαμαι πως ημουν εγω στα 15, δεν θυμαμαι τι σκεφτομουν κ πως ενοιωθα, τι ελεγα οταν εβγαινα με παρεες, τι επινα κ τι ονειρευομουν... εσυ θυμασαι;ποιος θυμαται να μου πει;γιατι τα ξεχασα ολα αυτα, ποτε εφυγαν κ δεν τα πηρα χαμπαρι;"δεν θα ηταν ωραιο να ειμασταν ολοι μεταλλαγμενοι κ ο καθενας να ειχε απο μια δυναμη σαν τον spider-man ή τους x-men;" τα ματια της ελαμπαν μονο κ μονο σε αυτη τη σκεψη, "λυπαμαι μονο που αυτο που σκεφτομαι δεν μπορει ποτε να γινει πραγματικοτητα, την εχω σιχαθει την πραγματικοτητα"...15 ετων κ εχω μεινει μαλακας δεν ξερω τι να πω, τι να σκεφτω κ τι να απαντησω, το μονο που σκεφτομαι ειναι η κατσαριδα του καφκα. "φανταζεσαι να ξυπνησουμε κ να ειμαστε ολοι κατσαριδες;!" της λεω..."στην λεια πλατη μας κ στο σκληρο μας κουβουκλιο θα φευγουν ολα τα προβληματα οπως το νερο κυλαει στις πετρες. Θα γλιτωσουμε μεχρι κ απο πυρηνικη καταστροφη!", το βλεμμα της ειναι δυσπιστο νομιζει οτι την δουλευω δεν το χωραει ο νους της οτι καποιος απο τους "μεγαλους" μπορει να συμμεριστει αυτη την τρελη ιδεα της. φανταζεσαι να κοιμηθω κ να ξυπνησω κατσαριδα; μια μεγαλη κατσαριδα που σε κοιταει σαν ανθρωπος, που τρωει οτι τρως κ πινει οτι πινεις κ ποτε δεν παραπονιεται ή ζηταει κατι παραπανω απο την ζωη της. που θα εισαι ο εαυτο σου κ δεν θα σε πειραζει οταν οι αλλοι σε κοιτουν με απεχθεια γιατι παντα οι ανθρωποι τεινουν να απορριπτουν αυτο που δεν καταλαβαινουν, που δεν θα φοβασαι μηπως πεις κατι κ ο αλλος σε κοιταξει περιεργα γιατι ολοι θα σε κοιτουν περιεργα κ δεν θα καταλαβαινουν ουτως η αλλως τι λες... το καλοσκεφτεται κ ξαφνικα φωτιζεται το προσωπο της κ λεει με την λεπτη κ τριριχτη φωνη της "ναι ναι!κατσαριδες να ειμασταν ολοι κατσαριδες γιατι τοτε δεν θα ενοιωθα τοσο διαφορετικη θα ειμασταν ολοι το ιδιο!"

Οι νυχτες της πολης μοιαζουν πιο φωτεινες

Χαρουμενοι στην πολη των τρελων

- Στριψε τσιγαρο της ειπε κοφτα κ συνεχισε να βλεπει με προσυλωση την μπαλα στην τηλεοραση...

εκεινη εσκυψε το κεφαλι με αποστροφη βλεπωντας την ολοστρογγυλη κ σιχαμενη κοιλια του χυμενη πανω στον καναπε, τις ποδαρες του στο τραπεζακι που της ειχαν χαρισει οι κουμπαροι τους στον γαμο κ κλασσικα το χερι να ξινει τα τριχωτα κ βρωμικα αρχιδια του...

στριβει τσιγαρο κ η μονη σκεψη που ζωγραφισε ενα τεραστιο χαμογελο στα χειλη της ηταν...το κεφαλι του ανοιγμενο στον παγκο της κουζινας, αιματα παντου κ εκεινη θα μπορουσε επιτελους να κανει το τσιγαρο της στον καναπε ΤΗΣ που πλεον ειχε κανει τρυπα απο την κωλαρα του...

- Τι γελας μωρη μαλακισμενη;

- Τιποτα, οριστε ετοιμο το τσιγαρο σου αγαπη μου