"κανει μια ψυχρα αποψε που με αρρωσταινει κ εχω χαθει στις πολιτειας στα στενα,εσυ κοιμασαι σε μια θαλασσα αφρισμενη κ γω βουλιαζω καθε νυχτα στη στερια..."
περπατω τους δρομους...κοιτω παντα κατω..εντονες κυλιδες απο αιμα,παντου το αιμα σε καθε βημα μου.το κοιτω με απογνωση το κοιτω σα να ειναι δικο μου,αιμα αγαπημενου μου...το ακολουθω...βημα βημα.δεν αναρωτιεμαι,δεν παραξενευομαι απλα θλιβομαι...ποναω...ακολουθω το αιμα,εφτασα στον προορισμο μου...
"ενα σου γελιο με χτυπα κ μ'ανασταινει κ ολα τα δινω για να σμιξουμε ξανα. Κανει μια ψυχρα που τρυπαει κ μ'αρρωσταινει εξω η νυχτα με τραβαει απο τα μαλλια.εσυ κοιμασαι σε μια θαλασσα αφρισμενη κ γω βουλιαζω καθε νυχτα στη στερια..."
αυτη ειναι η πολη...ποτε εμαθα να την αγαπω?ποτε εμαθα να αγαπω αυτο που νομιζα οτι μισω?χανω εμενα στον τρελο ρυθμο της..ισως παλι κ ποτε να μη με ειχα.το κεφαλι μου εχει γινει βαρυ,κοιταζω σα να μην κοιτω...κ ομως ψαχνω.
"κανει μια ψυχρα αποψε....που με αρρωσταινει..."