Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ...
ομορφες εικονες φρικης,πως μπορουν να συνυπαρχουν αυτες οι εννοιες...;ο θανατος γεννησε την ομορφια,που εχω ακουσει αυτη τη φραση...;οταν ειμαι χαρουμενη νοιωθω οτι κατι μου λειπει,ο θανατος,ο φοβος,η δυστυχια, ζουν μεσα μας κ περιμενουν την ευκαιρια για να βγουν στην επιφανεια..αυτο μας κανει ανθρωπους;ασυνδετες λεξειςμ σκεψεις,φρασεις...το μυαλο μου τρεχει,ανοητα λογια,ανοητες σκεψεις...πως θα ξεφυγω απο τα συνηθισμενα,πως θα ξεφυγω απο τον εαυτο μου κ απο αυτη την αβασταχτη συνηθεια;
κουφια λογια,δεν θελω να γινω σκια του εαυτου μου...εαυτος...ποτε δεν ηθελα να αποδειξω τιποτα σε κανενα,ποτε δεν θυμωνω με κανενα παρα μονο με μενα,ποτε δεν αδικω κανενα παρα μονο εμενα...δεν θελω πια με ξενα λογια,θελω τη δικη μου φωνη, να ηχει μεσα στο κεφαλι μου, να με ζαλιζει, να με ενοχλει,να με τσαντιζει, να με παρηγορει...
κουφια λογια...ασυνδετες σκεψεις...το μυαλο μου τρεχει...τα ματια μου ειναι ακομα κλειστα;