ΑΝΙΑ-ΒΑΡΕΜΑΡΑ-ΠΛΗΞΗ-090

Κοιτάζοντας το λευκό χαρτί, ή pc όπως θες πες το, μου ήρθε στο νου εκείνη η παλιά διαφήμιση του 090. Τα θυμάστε τα 090; Ανία; Βαρεμάρα; Πλήξη; Πάρε τώρα στο 090 σου έλεγε η γκόμενα και συ κουνούσες το κεφάλι με περίσσια “σιγά μην πληρώσω 100 δραχμές το δευτερόλεπτο” στα 090, θα με γδάρει ο ΟΤΕ και η μάνα μου (με αυτή τη σειρά).

Κατ' αρχάς θεωρώ ηλίθιο ως concept αυτή τη φράση. Ανία-Βαρεμάρα-Πλήξη. Τρεις ίδιες έννοιες για να περιγράφεις το ίδιο συναίσθημα μέσα στην ίδια φράση. Είναι σα να λες Περπατώ-Βαδίζω-Βηματίζω, δεν βγάζει νόημα και παρόλαυτα έχει επικρατήσει. Γιατί; Μήπως αγνοώ κάτι; Μήπως η ανία, η βαρεμάρα και η πλήξη δεν είναι το ίδιο πράγμα; Φαινομενικά μοιάζουν ίδια, περιγράφουν το ίδιο συναίσθημα, ένα συναίσθημα καθόλου άγνωστο προς εμένα ή προς τον οποιονδήποτε άνθρωπο υποθέτω.

Ας πούμε λοιπόν, χάριν επιχειρήματος, ότι αυτές οι τρεις λέξεις που φαινομενικά περιγράφουν το ίδιο συναίσθημα ότι τελικά είναι διαφορετικές. Κάτι σαν θεωρία συνωμοσίας για την βαρεμάρα ένα πράγμα! Με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να διαχωριστούν και γιατί; Σημειωτέον δεν είμαι κανένας ψυχολόγος ή επιστήμονας αλλά θα τολμήσω να τις ξεχωρίσω και ό,τι γίνει... γιατί; Επειδή βαριέμαι.

VOLUME I: ΑΝΙΑ

Φαντάσου τον εαυτό σου σε ένα πάρτυ, δεν ξέρεις κανέναν παρά μόνο τον οικοδεσπότη κι εκείνος είναι απασχολημένος να μην του καούν τα τυροπιτάκια του carefour που έχει βάλει στο φούρνο, φρεσκάρει τα ποτά των άλλων καλεσμένων και γενικά είναι σε μία κατάσταση “περνάμε όλοι καλά; μήπως να αλλάξω την μουσική; να απασχολήσω την Μαρία γιατί είναι πλακωμένη με τον Γιώργο και ποιος μαλάκας τους κάλεσε και τους δύο εδώ αφού είναι στα μαχαίρια” και αλλά τέτοια μικροαστικά. Εσύ κάθεσαι στον καναπέ του IKEA με την βότκα-πορτοκάλι στο χέρι και κοιτάς το κενό. Δίπλα σου έρχεται και κάθεται η Ανία, δεν σου μιλάει φυσικά πρώτη γιατί είναι και ψωνάρα μη χέσω. Κάνεις την καρδιά σου πέτρα και ανοίγεις εσύ πρώτος την κουβέντα, γεια, πως σε λένε, έρχεσαι συχνά εδώ, φαίνεται ότι θα βρέχει, καλά κανείς δεν βάζει πια πετρέλαιο και άλλα τέτοια μικροαστικά. Η Ανία σε κοιτάει με ύφος “έχω γκόμενο-σπάσε” και πάνω που αρχίζεις να φλερτάρεις με την ιδέα να το γυρίσεις σε ουίσκι/κόκα-κόλα μπας και κάνεις καθόλου κεφάλι και αποκτήσει ένα ενδιαφέρον ρε παιδί μου η όλη φάση, σπάει ο διάολος το ποδάρι του και έρχεται η κουβέντα στα εργασιακά. Εκεί η Ανία παίρνει φόρα και σου εξηγεί όλο της τον γολγοθά από την εφηβεία μέχρι τώρα να περάσει στο Φιλολογικό στην Πάτρα γιατί ήθελε πάντα να γίνει καθηγήτρια, γιατί αγαπάει πολύ τα παιδάκια και θέλει να δώσει κάτι πίσω σε αυτή την κακούργα κοινωνία και ότι ο καθηγητής του δημοτικού δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα και άλλα τέτοια μικροαστικά. Σε αυτή την φάση έχει περάσει ακόμη και η ελάχιστη επήρεια της νερωμένης βότκας-πορτοκάλι οπότε λες fuck it και περνάς στο Volume II.

VOLUME II: ΠΛΗΞΗ

Η Πλήξη είναι ύπουλη, αλλά αυτό το ήξερες από την πρώτη φορά που την γνώρισες εκείνη την αποφράδα ημέρα σε εκείνο το καταραμένο πάρτυ. Το μόνο που θυμάσαι μετά την 3 νερωμένη βότκα-πορτοκάλι είναι μία Ανία που είχε βολευτεί με κάθε τρόπο στο δημόσιο, αλλά εσύ τα ξερνάς κάτι τέτοια γιατί παρόλο που έχεις πατήσει θριαμβευτικά τα 30, ακούς ακόμη Rage Against The Machine και καυλώνεις. Εκεί λοιπόν που φλερτάρεις με την ιδέα να το γυρίσεις σε ουίσκι/κόλα μπας και κάνεις κεφάλι σπάει μύτη η Πλήξη. Η Πλήξη είναι από αυτές τις γκόμενες που δεν ξέρεις αν είναι ωραίες ακριβώς ή αν έχουν απλά μεγάλα βυζιά που όσο εσύ προσπαθείς στο κεφάλι σου να το αποφασίσεις εκείνες έρχονται και κάθονται ναζιάρικα δίπλα σου και πριν καλά καλά το καταλάβεις σου χαϊδεύουν το μπούτι και σε κοιτάνε με νόημα. Η Πλήξη δούλευε ως κομμώτρια αλλά είχε και “πτυχία” μανικιούρ και πεντικιούρ, ήξερε όλα τα εγχώρια αλλά και international κουτσομπολιά απέξω και ανακατωτά. Ονόματα που δεν είχες ξανακούσει ποτέ στην ζωή σου τα έφτιαχναν και τα χάλαγαν με κάτι άλλα ονόματα που ούτε αυτά είχες ξανακούσει στην ζωή σου αλλά θα έπρεπε να τα βρίσκεις φοβερά ενδιαφέροντα γιατί μετά έκαναν τσόντα στο διαδίκτυο-γυμνή φωτογράφιση-και δικό τους reality με αυτή τη σειρά. Οπότε κάπου εδώ παίρνεις την βαριά απόφαση, βρίσκεις τον οικοδεσπότη-φίλο σου και του λες: “Κώστα μου πιάνεις 3 johnny-cola; Αλλά ρε μαλάκα μην τα κάνεις νερωμένα όπως την βότκα, έλεος δηλαδή”

VOLUME III: ΒΑΡΕΜΑΡΑ

Ανοίγεις τα μάτια που φαντάζουν σαν κάποιος να στα κόλλησε με uhu το προηγούμενο βράδυ για να σου κάνει πλάκα, κοιτάς γύρω σου με ύφος “ποιος είμαι-που πάω-που μπορώ να βρω συνάλλαγμα” ενω το δωμάτιο γυρίζει σα να βρίσκεσαι πάνω στο φαλαινοθηρικό του Moby Dick και τελικά το βλέπεις. Ένα ξανθό κεφάλι είναι χωμένο δίπλα σου σκεπασμένο μέχρι την μύτη. Προς στιγμήν κάνεις την ηλίθια ευχή να υπάρχει και σώμα κάτω από το κεφάλι – ε, τόσα CSI έχεις δει μία τρομάρα έχεις δικαίωμα να την πάρεις- κι αρχίζεις να θυμάσαι. Πάρτυ- 5 johnny-cola – είπες την αρραβωνιαστικιά του φίλου σου χρυσαυγίτισα κι εκείνη σου πέταξε το daiquiri στην μούρη... Β.. Βούλα; όχι. Βαρέλα; όχι... Βαρεμάρα αυτό είναι! Τα μάτια σου ανοίγουν σαν να έφαγες χαστούκι από την μάνα σου, ψάχνεις να βρεις την χαμένη σου κάλτσα και αξιοπρέπεια για να φύγεις σαν σίφουνας από κει μέσα... κι εκείνη την ώρα ξυπνάει, γαμώ το κέρατό μου! Το μαλλί ανάκατο και ξασμένο, το μεικ-απ πασαλειμμένο, μοιάζει με την θειά σου την Γαρούφω πριν ανακαλύψει τις ταινίες για το μουστάκι και το μόνο που περιμένεις τώρα είναι να σκάσει ο Freddy από τον Δρόμο με τις Λεύκες να σου γαντζώσει το νύχι στο κρανίο και να τελειώσει πια αυτός ο εφιάλτης. Η Βαρεμάρα είναι η χοντρή αδελφή της Ανίας και η τρίτη ξαδέλφη της Πλήξης, είναι κομπλεξική και ηλίθια, έχει δει όλες τις ταινίες του Twilight πάνω από 100 φορές, κράζει όλες τις γυναίκες εκτός από τις χοντρές φίλες της που πηγαίνουν παντού μαζί σα να είναι 15 χρονών, ακούει ότι πιο mainstream παπαριά κυκλοφορεί και δουλεύει στον ΟΑΕΔ. Χόμπι της: να δυσκολεύει και να μιζεριάζει την ζωή όσων περισσοτέρων ανθρώπων μπορεί και να γεμίζει την άδεια ύπαρξή της με τα δάκρυα των εχθρών της και με Green από τα Goodies. Μαζεύεις τα κομμάτια από την πυρηνική βόμβα που έσκασε στο κεφάλι σου, τρως τα αυγά μελάτα που σου έφτιαξε η Βαρεμάρα (μη φύγεις και σα κάφρος) και είσαι πανέτοιμος για το Volume IV.

VOLUME IV: ΑΠΑΘΕΙΑ

................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

(2 εβδομάδες, 15 πίτσες, 1 λακκούβα στον καναπέ και 5 season του Lost μετά)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Ψυχολόγος έπρεπε να είχα γίνει ο πούστης, και άλλα τέτοια μικροαστικά.