Γαζελα του Μαυρου Θανατου

Θέλω να κοιμηθώ σα μήλο της μηλιάς
να ξεμακρύνω από την τύρβη των κοιμητηριών,
θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο εκείνου του παιδιού
που ήθελε να κόψει την καρδιά του στις πλατιές θάλασσες.

Δε θέλω να μου ξαναπούν πως οι νεκροί δε χάνουν αίμα,
πως το σάπιο στόμα ζητάει ολοένα νερό.
Δε θέλω να μάθω για τα μαρτύρια της χλόης,
μήτε για το φεγγάρι που έχει στόμα ερπετού και δουλεύει πριν έρθει η αυγή.

Θέλω να κοιμηθώ λιγάκι,λιγάκι, ένα λεπτό, έναν αιώνα,
αλλά να μάθουν όλοι πως δεν πέθανα
πως κούπα χρυσαφιού στα χείλια μου έχω
πως είμαι ο μικρός φίλος του Δυτικού ανέμου
πως είμαι των δακρύων μου η απέραντη σκιά.

Σκέπασέ μ’ ένα τούλι την αυγή γιατί θα μου πετάξει χούφτες τα μερμύγκια ο θάνατος
και τα ποδήματά μου θα μουσκέψει με σκληρό νερό για να γλιστράνε οι δαγκάνες του σκορπιού του.

Γιατί θέλω να κοιμηθώ των μήλων τον ύπνο,
για να μάθω κάποιο θρήνο που θα με καθάρει από το χώμα
γιατί θέλω να ζήσω μ΄εκείνο το παιδί το σκοτεινό
που ήθελε στ΄ανοιχτά νερά να κόψει την καρδιά του Φ. Λόρκα

Μ. Αναγνωστάκης

πι ες. 1 το ξερω, τελευταια εχω γινει πολυ κουλτουρα αλλα απανταω στο μπλογκοπαιχνιδο του yellow kid κ με την σειρα μου προσκαλω τον love and poison (γιατι πρωτον μου χρωσταει :-Ρ κ δευτερον νομιζω οτι εχει ωραια ποιηματα να πει...)
πι ες 2:μαρεσει ο Αναγνωστακης γιατι εγραφε ποιηματα τα οποια δεν ειχαν ρηση...κ επισης μαρεσει πολυ κ ο Λορκα, κ αυτο το ποιημα που τα συνδυαζει κ τα δυο.