ΜΕ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ

Είναι πλέον επίσημο! Ο γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου είναι πλέον νόμιμος σε όλες της πολιτείες της Αμερικής. Έχετε ακούσει το τραγουδάκι του πως ένα νομοσχέδιο γίνεται νόμος στην Αμερική; Ε λοιπόν αυτό το μικρό τραγουδάκι είχε καταντήσει ελληνική ταινία καθώς η μάχη για το δικαίωμα των gay στον γάμο έχει ξεκινήσει από το 1970! Ναι, καλά ακούσατε.

Στις 18/5/1970 οι Jack Baker και Michael Cornell έκαναν αίτημα για να παντρευτούν στην Μινεάπολη και φυσικά απορρίφθηκε, ακολούθησε μήνυση από το ζευγάρι στο δικαστήριο και μετά πήγαν την υπόθεση στο Ανώτατο δικαστήριο αλλά δεν πειράζει μωρέ αυτή η ιστορία έχει happy end αφού 45 χρόνια μετά το όνειρό τους έγινε πραγματικότητα! Φάνηκε η ειρωνεία; Επειδή ποτέ δεν ξέρεις με τον γραπτό λόγο θα το κάνω πολύ ξεκάθαρο... ΕΙΡΩΝΕΙΑ!

Βέβαια ο δρόμος προς την πραγματοποίηση ήταν μακρύς και με πολλά ευτράπελα. Οι gay δέχτηκαν μεγάλη επίθεση έχοντας να αντιμετωπίσουν την ξεκάθαρα πουριτανική κοινωνία της Αμερικής όπου ακόμη και οι ίδιοι οι δικαστές λέγοντας ότι αν νομιμοποιήσουν τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου μετά μπορεί να ζητάνε δικαιώματα και οι πολύγαμοι ή τα άτομα που θέλουν να παντρευτούν την κατσίκα τους ή την τοστιέρα τους και με τα σχόλιά του πήγαν το ανθρώπινο είδος πολλά χρόνια πίσω...

Και φυσικά υπάρχουν και οι... πιστοί. Παντός είδους πιστών που φοβούνται για τις ψυχές των gay. και ότι η βίβλος λέει ότι ο γάμος είναι μεταξύ του άντρα και της γυναίκας και είναι ιερός και μπλα μπλα μπλα. Μέχρι που οι καθολικοί ανέβασαν ένα βιντεάκι τύπου “βγαίνω από την ντουλάπα” όπου σε αυτό παραδέχονται ότι δεν θεωρούν σωστό τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου αφήνοντάς μας με το μήνυμα “δεν είσαι μόνος”. Έχει όμως το ίντερνετ και τα καλά του καθώς μας αντάμειψε με απίστευτα parody! Ας παίξουμε λοιπόν ένα παιχνίδι, έτσι για να δούμε πόσο γελοία είναι αυτά τα βιντεάκια. Θα βάλω 4 βίντεο 2 "σοβαρά" και 2 parody και βρείτε τις διαφορές!!

Η δική μου άποψη; Ειλικρινά είμαι άτομο κατά του γάμου, δεν θεωρώ ότι καθορίζει την σχέση μου και την ύπαρξή μου ο θεσμός αυτός, πιστεύω όμως ότι αν δύο άνθρωποι είτε το αντίθετου είτε το ίδιου φύλου θέλουν να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια εμείς ως κοινωνία οφείλουμε να δεχτούμε ότι είναι δικό τους δικαίωμα. Ο καθένας έχει δικαίωμα στην γνώμη του αλλά έχουμε 2015 γαμώτο. Και Ελλάδα, μη νομίζεις ότι σε ξέχασα... με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας χρειαζόμαστε λίγα καλά νέα. Σειρά σου λοιπόν.

Ειδική ευχαριστία στον φίλο μου Στέλιο Μαζιώτη για τις υπέροχες φωτογραφίες και την βοήθεια στην επιλογή των βίντεο

ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΜΕΤΑΞΥ ΑΤΟΜΩΝ ΤΟ ΙΔΙΟΥ ΦΥΛΟΥ

(ΜΕ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ)

2001	Netherlands (1 April)
2002
2003	Belgium (1 June), Ontario (10 June), British Columbia (8 July)
2004	Sandoval County, New Mexico (20 February, discontinued), New Paltz, New York (27 February, discontinued), Quebec (19 March), Massachusetts (17 May), Yukon (14 July), Manitoba (16 September), Nova Scotia (24 September), Saskatchewan (5 November), Newfoundland and Labrador (21 December)
2005	New Brunswick (23 June), Spain (3 July), Canada [nationwide] (20 July)
2006	South Africa (30 November)
2007
2008	California (16 June, discontinued 5 November), Connecticut (12 November), Mashantucket Pequot
2009	Norway (1 January), Iowa (27 April), Sweden (1 May), Coquille Indian Tribe (May), Vermont (1 September)
2010	New Hampshire (1 January), District of Columbia (3 March), Mexican Federal District (4 March), Portugal (5 June), Iceland (27 June), Argentina (22 July)
2011	New York (24 July), Suquamish Tribe (1 August)
2012	Alagoas (6 January), Quintana Roo (May), Denmark (15 June), Santa Rita do Sapucaí, Minas Gerais (11 July), Sergipe (15 July), Espírito Santo (15 August), Caribbean Netherlands (10 October), Bahia (26 November), Brazilian Federal District (1 December), Washington (6 December), Port Gamble S'Klallam Tribe (9 December), Piauí (15 December), Maine (29 December)
2013	Maryland (1 January), São Paulo (16 February), Ceará (15 March), Little Traverse Bay Bands of Odawa Indians (15 March), Paraná (26 March), Mato Grosso do Sul (2 April), Rondônia (26 April), Santa Catarina (29 April), Paraíba (29 April), Pokagon Band of Potawatomi Indians (8 May), Brazil [nationwide] (16 May), France (18 May), Iipay Nation of Santa Ysabel (24 June), California (28 June), Delaware (1 July), Minnesota (1 August), Rhode Island (1 August), Grand Portage Band of Chippewa (1 August),Uruguay (5 August), New Zealand (19 August), Doña Ana County, New Mexico (21 August), Santa Fe County, New Mexico (23 August), Bernalillo County, New Mexico (26 August), San Miguel County, New Mexico (27 August), Valencia County, New Mexico (27 August), Taos County, New Mexico (28 August), Los Alamos County, New Mexico (4 September), Confederated Tribes of the Colville Reservation (5 September), Grant County, New Mexico (9 September), Cheyenne and Arapaho Tribes (18 October),[66][67] New Jersey (21 October), Leech Lake Band of Ojibwe (15 November), Hawaii (2 December), Australian Capital Territory (7 December, invalidated 12 December), New Mexico [statewide] (19 December), Utah (20 December, discontinued 6 January 2014)
2014	Cook County, Illinois (21 February), England and Wales (13 March), Michigan (21 March, discontinued 22 March), Arkansas (9 May, discontinued 16 May), Oregon (19 May), Pennsylvania (20 May), Illinois [statewide] (1 June), Wisconsin (6 June, discontinued 13 June), Indiana (25 June, discontinued 27 June), Puyallup Tribe of Indians (9 July), Coahuila (17 September), Oklahoma (6 October), Virginia (6 October), Utah (6 October), Indiana (6 October), Wisconsin (6 October), Lac du Flambeau of Lake Superior Chippewa (6 October), Colorado (7 October), West Virginia (9 October), Nevada (9 October), Fort McDermitt Paiute and Shoshone Tribes of the Fort McDermitt Indian Reservation (9 October), North Carolina (10 October), Alaska (12 October), Idaho (15 October), Arizona (17 October), Fort McDowell Yavapai Nation (17 October), Pascua Yaqui Tribe (17 October), Salt River Pima-Maricopa Indian Community (17 October), San Carlos Apache Tribe (17 October), Wyoming (21 October),St. Louis, Missouri (5 November), Douglas County, Kansas (12 November), Sedgwick County, Kansas (12 November), Wind River Indian Reservation (14 November), Montana (19 November), Blackfoot Tribe (19 November), South Carolina (20 November),Keweenaw Bay Indian Community (13 December), Scotland (16 December)
2015	Luxembourg (1 January), Miami-Dade County, Florida (5 January), Florida [statewide] (6 January), Alabama (9 February, discontinued 4 March), Central Council of the Tlingit and Haida Tribes of Alaska (24 February), Pitcairn Islands (15 May),Confederated Tribes of Siletz Indians (15 May), Guam (9 June), Oneida Nation of Wisconsin (10 June), Chihuahua (12 June), United States [nationwide] (26 June), Greenland (1 October)
2016
2017	Finland (1 March)
TBD	Slovenia, Ireland

Τα παραπάνω στοιχεία τα δανείστηκα από το Wikipedia.

ΑΝΙΑ-ΒΑΡΕΜΑΡΑ-ΠΛΗΞΗ-090

Κοιτάζοντας το λευκό χαρτί, ή pc όπως θες πες το, μου ήρθε στο νου εκείνη η παλιά διαφήμιση του 090. Τα θυμάστε τα 090; Ανία; Βαρεμάρα; Πλήξη; Πάρε τώρα στο 090 σου έλεγε η γκόμενα και συ κουνούσες το κεφάλι με περίσσια “σιγά μην πληρώσω 100 δραχμές το δευτερόλεπτο” στα 090, θα με γδάρει ο ΟΤΕ και η μάνα μου (με αυτή τη σειρά).

Κατ' αρχάς θεωρώ ηλίθιο ως concept αυτή τη φράση. Ανία-Βαρεμάρα-Πλήξη. Τρεις ίδιες έννοιες για να περιγράφεις το ίδιο συναίσθημα μέσα στην ίδια φράση. Είναι σα να λες Περπατώ-Βαδίζω-Βηματίζω, δεν βγάζει νόημα και παρόλαυτα έχει επικρατήσει. Γιατί; Μήπως αγνοώ κάτι; Μήπως η ανία, η βαρεμάρα και η πλήξη δεν είναι το ίδιο πράγμα; Φαινομενικά μοιάζουν ίδια, περιγράφουν το ίδιο συναίσθημα, ένα συναίσθημα καθόλου άγνωστο προς εμένα ή προς τον οποιονδήποτε άνθρωπο υποθέτω.

Ας πούμε λοιπόν, χάριν επιχειρήματος, ότι αυτές οι τρεις λέξεις που φαινομενικά περιγράφουν το ίδιο συναίσθημα ότι τελικά είναι διαφορετικές. Κάτι σαν θεωρία συνωμοσίας για την βαρεμάρα ένα πράγμα! Με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να διαχωριστούν και γιατί; Σημειωτέον δεν είμαι κανένας ψυχολόγος ή επιστήμονας αλλά θα τολμήσω να τις ξεχωρίσω και ό,τι γίνει... γιατί; Επειδή βαριέμαι.

VOLUME I: ΑΝΙΑ

Φαντάσου τον εαυτό σου σε ένα πάρτυ, δεν ξέρεις κανέναν παρά μόνο τον οικοδεσπότη κι εκείνος είναι απασχολημένος να μην του καούν τα τυροπιτάκια του carefour που έχει βάλει στο φούρνο, φρεσκάρει τα ποτά των άλλων καλεσμένων και γενικά είναι σε μία κατάσταση “περνάμε όλοι καλά; μήπως να αλλάξω την μουσική; να απασχολήσω την Μαρία γιατί είναι πλακωμένη με τον Γιώργο και ποιος μαλάκας τους κάλεσε και τους δύο εδώ αφού είναι στα μαχαίρια” και αλλά τέτοια μικροαστικά. Εσύ κάθεσαι στον καναπέ του IKEA με την βότκα-πορτοκάλι στο χέρι και κοιτάς το κενό. Δίπλα σου έρχεται και κάθεται η Ανία, δεν σου μιλάει φυσικά πρώτη γιατί είναι και ψωνάρα μη χέσω. Κάνεις την καρδιά σου πέτρα και ανοίγεις εσύ πρώτος την κουβέντα, γεια, πως σε λένε, έρχεσαι συχνά εδώ, φαίνεται ότι θα βρέχει, καλά κανείς δεν βάζει πια πετρέλαιο και άλλα τέτοια μικροαστικά. Η Ανία σε κοιτάει με ύφος “έχω γκόμενο-σπάσε” και πάνω που αρχίζεις να φλερτάρεις με την ιδέα να το γυρίσεις σε ουίσκι/κόκα-κόλα μπας και κάνεις καθόλου κεφάλι και αποκτήσει ένα ενδιαφέρον ρε παιδί μου η όλη φάση, σπάει ο διάολος το ποδάρι του και έρχεται η κουβέντα στα εργασιακά. Εκεί η Ανία παίρνει φόρα και σου εξηγεί όλο της τον γολγοθά από την εφηβεία μέχρι τώρα να περάσει στο Φιλολογικό στην Πάτρα γιατί ήθελε πάντα να γίνει καθηγήτρια, γιατί αγαπάει πολύ τα παιδάκια και θέλει να δώσει κάτι πίσω σε αυτή την κακούργα κοινωνία και ότι ο καθηγητής του δημοτικού δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα και άλλα τέτοια μικροαστικά. Σε αυτή την φάση έχει περάσει ακόμη και η ελάχιστη επήρεια της νερωμένης βότκας-πορτοκάλι οπότε λες fuck it και περνάς στο Volume II.

VOLUME II: ΠΛΗΞΗ

Η Πλήξη είναι ύπουλη, αλλά αυτό το ήξερες από την πρώτη φορά που την γνώρισες εκείνη την αποφράδα ημέρα σε εκείνο το καταραμένο πάρτυ. Το μόνο που θυμάσαι μετά την 3 νερωμένη βότκα-πορτοκάλι είναι μία Ανία που είχε βολευτεί με κάθε τρόπο στο δημόσιο, αλλά εσύ τα ξερνάς κάτι τέτοια γιατί παρόλο που έχεις πατήσει θριαμβευτικά τα 30, ακούς ακόμη Rage Against The Machine και καυλώνεις. Εκεί λοιπόν που φλερτάρεις με την ιδέα να το γυρίσεις σε ουίσκι/κόλα μπας και κάνεις κεφάλι σπάει μύτη η Πλήξη. Η Πλήξη είναι από αυτές τις γκόμενες που δεν ξέρεις αν είναι ωραίες ακριβώς ή αν έχουν απλά μεγάλα βυζιά που όσο εσύ προσπαθείς στο κεφάλι σου να το αποφασίσεις εκείνες έρχονται και κάθονται ναζιάρικα δίπλα σου και πριν καλά καλά το καταλάβεις σου χαϊδεύουν το μπούτι και σε κοιτάνε με νόημα. Η Πλήξη δούλευε ως κομμώτρια αλλά είχε και “πτυχία” μανικιούρ και πεντικιούρ, ήξερε όλα τα εγχώρια αλλά και international κουτσομπολιά απέξω και ανακατωτά. Ονόματα που δεν είχες ξανακούσει ποτέ στην ζωή σου τα έφτιαχναν και τα χάλαγαν με κάτι άλλα ονόματα που ούτε αυτά είχες ξανακούσει στην ζωή σου αλλά θα έπρεπε να τα βρίσκεις φοβερά ενδιαφέροντα γιατί μετά έκαναν τσόντα στο διαδίκτυο-γυμνή φωτογράφιση-και δικό τους reality με αυτή τη σειρά. Οπότε κάπου εδώ παίρνεις την βαριά απόφαση, βρίσκεις τον οικοδεσπότη-φίλο σου και του λες: “Κώστα μου πιάνεις 3 johnny-cola; Αλλά ρε μαλάκα μην τα κάνεις νερωμένα όπως την βότκα, έλεος δηλαδή”

VOLUME III: ΒΑΡΕΜΑΡΑ

Ανοίγεις τα μάτια που φαντάζουν σαν κάποιος να στα κόλλησε με uhu το προηγούμενο βράδυ για να σου κάνει πλάκα, κοιτάς γύρω σου με ύφος “ποιος είμαι-που πάω-που μπορώ να βρω συνάλλαγμα” ενω το δωμάτιο γυρίζει σα να βρίσκεσαι πάνω στο φαλαινοθηρικό του Moby Dick και τελικά το βλέπεις. Ένα ξανθό κεφάλι είναι χωμένο δίπλα σου σκεπασμένο μέχρι την μύτη. Προς στιγμήν κάνεις την ηλίθια ευχή να υπάρχει και σώμα κάτω από το κεφάλι – ε, τόσα CSI έχεις δει μία τρομάρα έχεις δικαίωμα να την πάρεις- κι αρχίζεις να θυμάσαι. Πάρτυ- 5 johnny-cola – είπες την αρραβωνιαστικιά του φίλου σου χρυσαυγίτισα κι εκείνη σου πέταξε το daiquiri στην μούρη... Β.. Βούλα; όχι. Βαρέλα; όχι... Βαρεμάρα αυτό είναι! Τα μάτια σου ανοίγουν σαν να έφαγες χαστούκι από την μάνα σου, ψάχνεις να βρεις την χαμένη σου κάλτσα και αξιοπρέπεια για να φύγεις σαν σίφουνας από κει μέσα... κι εκείνη την ώρα ξυπνάει, γαμώ το κέρατό μου! Το μαλλί ανάκατο και ξασμένο, το μεικ-απ πασαλειμμένο, μοιάζει με την θειά σου την Γαρούφω πριν ανακαλύψει τις ταινίες για το μουστάκι και το μόνο που περιμένεις τώρα είναι να σκάσει ο Freddy από τον Δρόμο με τις Λεύκες να σου γαντζώσει το νύχι στο κρανίο και να τελειώσει πια αυτός ο εφιάλτης. Η Βαρεμάρα είναι η χοντρή αδελφή της Ανίας και η τρίτη ξαδέλφη της Πλήξης, είναι κομπλεξική και ηλίθια, έχει δει όλες τις ταινίες του Twilight πάνω από 100 φορές, κράζει όλες τις γυναίκες εκτός από τις χοντρές φίλες της που πηγαίνουν παντού μαζί σα να είναι 15 χρονών, ακούει ότι πιο mainstream παπαριά κυκλοφορεί και δουλεύει στον ΟΑΕΔ. Χόμπι της: να δυσκολεύει και να μιζεριάζει την ζωή όσων περισσοτέρων ανθρώπων μπορεί και να γεμίζει την άδεια ύπαρξή της με τα δάκρυα των εχθρών της και με Green από τα Goodies. Μαζεύεις τα κομμάτια από την πυρηνική βόμβα που έσκασε στο κεφάλι σου, τρως τα αυγά μελάτα που σου έφτιαξε η Βαρεμάρα (μη φύγεις και σα κάφρος) και είσαι πανέτοιμος για το Volume IV.

VOLUME IV: ΑΠΑΘΕΙΑ

................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

(2 εβδομάδες, 15 πίτσες, 1 λακκούβα στον καναπέ και 5 season του Lost μετά)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Ψυχολόγος έπρεπε να είχα γίνει ο πούστης, και άλλα τέτοια μικροαστικά.

WELCOME TO THE DAILY SHOW...

...Με αυτή την ατάκα ανοίγει η εκπομπή που πρωτοεμφανίστηκε το 1996 στο δορυφορικό κανάλι Comedy Central στην Αμερική. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που κάνει πολιτική σάτιρα με τρόπο έξυπνο και παράλληλα διασκεδαστικό, που κατάφερε να θεωρείται μία περισσότερο αξιόπιστη ειδησιογραφική εκπομπή ενάντια σε πολλά αξιοσέβαστα και “σοβαρά” ειδησιογραφικά κανάλια όπως Fox News, MSMBC και CNN. Μαζί με το αγαπημένο μου South Park και το Colbert Report το Comedy Central έδωσε μία δική του μοναδική οπτική στην πολιτική σάτιρα και για δέκα και πλέον χρόνια μας διασκεδάζει με έξυπνο και καυστικό χιούμορ που δεν υποβιβάζει την νοημοσύνη μας.

Το παραδέχομαι ότι το Comedy Central δεν είναι για όλα τα γούστα, έχει εκπομπές με χραφικό χιούμορ που φορές σε χτυπά σαν γροθιά στο πρόσωπο, έχει πολλά εσωτερικά αστεία και δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές – ειδικά εδώ στην Ελλάδα – ακριβώς γιατί πρόκειται για ανεξάρτητο δορυφορικό κανάλι. Κι ακριβώς επειδή είναι δορυφορικό μπορούν να “την γλιτώσουν” με πολύ περισσότερα σκληρά αστεία και κοινωνικο-πολιτικά κραξίματα που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν ποτέ να προβληθούν από την τηλεόραση. Ευτυχώς που υπάρχει το ίντερνετ όμως κι έτσι καταφέρνουμε κι εμείς να δούμε εκπομπές που εκ των πραγμάτων θα μας περνούσαν απαρατήρητες.

Για την ιστορία, το The Daily Show ξεκίνησε το 1996 όπως προείπα με παρουσιαστή τον Craig Kilborn (1996-1998), το 1999 ανέλαβε τα ηνία ο Jon Steward ο οποίος έδωσε μία πιο ξεκάθαρη μορφή στην εκπομπή σε φορμάτ “ψεύτικων ειδήσεων”. Αυτό δηλαδή που πήγε να κάνει και ο Λαζόπουλος με το Αλ τσαντίρι Νιους μόνο που ο Λαζόπουλος εγκατέλειψε γρήγορα αυτό το μοτίβο για να ακολουθήσει την σημαντικά πιο λαϊκίστικη μορφή που πήρε αργότερα, δηλαδή κάτι μεταξύ stand-up, αστεία βιντεάκια και κανένα σκετσάκι και τραγουδάκι να αλαφρύνει η ατμόσφαιρα βρε αδελφέ! Περιττό να πω ότι δεν είμαι φαν!

Σε αντίθεση με τον Λαζόπουλο ο Steward έδωσε κύρος, οξυδέρκεια, ταλέντο και με πολύ χιούμορ αλλά και σοβαρούς προβληματισμούς σε μία εκπομπή που ήρθε στην κυριολεξία από το πουθενά. Κατάφερε να γίνει αξιόπιστη πηγή ειδήσεων, να αποκτήσει μιμητές, φανατικούς θαυμαστές αλλά και ορκισμένους εχθρούς χωρίς όμως να χάνει ποτέ το στόχο της ο οποίος ήταν, είναι και θα παραμείνει η αναγκαιότητα του να ακουστούν απόψεις και θέσεις σε ένα κατά τα άλλα στρατευμένο ειδησιογραφικό περιβάλλον.

Το δεύτερο μέρος της εκπομπής είναι συνεντεύξεις. Από τον Obama μέχρι και τον Admiral General Aladeen, αλλά και πρωτοεμφανιζόμενουν σκηνοθέτες, συγγραφείς και δημοσιογράφους δώθηκε πλατμόρφα για διαφορετικά θέματα από σοβαρά σε αστεία, από κωμικο-τραγικά σε διασκεδαστικά και όλα αυτά μέσα στο μισάωρο που διαρκεί η κάθε εκμπομπή.

Τέλος μέσω του The daily show δόθηκε η δυνατότητα σε νέους πρωτοεμφανιζόμενους κωμικούς όπως ο Steven Carell, ο Steven Colbert, ο Rob Corddry κτλ. Να δώσουν το στίγμα τους με κωμικοτραγικά ρεπορτάζ όπως η απογόρευση της οπλοκατοχής, η εκλογές της Αγγλίας, το Fox, οι Ρεπουμπλικάνοι κοκ.

Ο λόγος που κάνω αυτό το αφιέρωμα, εκτός του ότι απολαμβάνω αυτό το show και το συστήνω ανεπιφύλακτα είναι γιατί ο Jon Steward που κρατούσε τα ηνία της εκπομπής φεύγει μετά από 17 χρόνια πίσω από το ψεύτικο-ειδησιογραφικό του γραφείο και αφήνει ένα μεγάλο κενό πίσω του. Η τηλεόραση χάνει μία πολύ δυναμική προσωπικότητα κι ακριβώς επειδή μιλάμε για την τηλεόραση τώρα γνωρίζουμε όλοι καλά πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο! Ειλικρίνεια, χιούμορ, κριτική σκέψη και πολύ πολύ ταλέντο. Θα μου λείψεις Steward, η τηλεόραση θα είναι λίγο πιο προβλέψιμη χωρίς εσένα.

Είσαι Άνεργος; Τόσο το καλύτερο!

Μεσημέρι Δευτέρας κάπου σε ένα διαμέρισμα της Αθήνας.

Σε ξυπνάει ο ήχος του κουδουνιού αλλά ξέρεις καλύτερα για να σηκωθείς από το κρεβάτι σου και να πας να ανοίξεις. Τα σενάρια είναι 4: 1) είτε είναι κάποιος που απλά θέλει να μπει στην πολυκατοικία και βαράει όλα τα κουδούνια οπότε όποιος μαλάκας σηκωθεί και του ανοίξει καλά να πάθει, 2) είτε είναι ο διαχειριστής που σε κυνηγάει για τα κοινόχρηστα οπότε αν είσαι μαλάκας και πας και του ανοίξεις καλά να πάθεις, 3) είτε κάποιος πιτσιρικάς θέλει να μοιράσει φυλλάδια, 4) είτε είναι κάποιος γνωστός σου, που αφού δεν σε πήρε τηλέφωνο πριν έρθει fuck it. Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή ότι έχεις επιλεγεί για κάποιον απίστευτο διαγωνισμό και σε περιμένει ο οικοδεσπότης του “Κερδίστε 100.000 ευρώ απλώς ανοίγοντάς μας την πόρτα” όπου σε περιμένουν κάμερες, μπαλόνια, πυροτεχνήματα και η μάνα σου που την έφεραν από το χωριό με κλάματα περηφάνιας αλλά αυτό το σενάριο απλά το διαγράφεις μόλις η πρώτη δόση καφεΐνης φτάσει στον εγκέφαλό σου.

Οπότε ανάβεις τσιγάρο με το γλυκό γαμωσταύρισμα του χτύπου του κουδουνιού ακόμη στο μυαλό σου και ανοίγεις ταυτόχρονα πισι και τηλεόραση.

Προσοχή ακολουθεί εργασιακή διαφήμιση:

• Ωπ! Καλησπέρα, δεν σας είδα (χαζό γελάκι). Ψιτ. Ελάτε πιο κοντά, σε εσάς μιλάω ναι! Θέλω να σας πω ένα μυστικό!

(ασυναίσθητα κοιτάς γύρω σου για να σιγουρευτείς ότι δεν απευθύνεται σε κανέναν άλλον και ταυτόχρονα φτύνεις τον εαυτό σου γι' αυτή την ηλίθια κίνηση και πίνεις άλλη μια γουλιά καφέ μπας και ξυπνήσεις)

• Είστε νέος άνω των 20 και κάτω των 50 και είστε άνεργος; Η οικονομική κρίση σας χτύπησε με δύναμη στα αχαμνά και σας παράτησε μετά από 3 χρόνια σχέσης με sms; Φάγατε τα καλύτερα 4 χρόνια της ζωής σας για να σπουδάσετε σε δημόσιο Πανεπιστήμιο και να καλύτερα 2 χρόνια της ζωής σας για να κάνετε μεταπτυχιακό στην Αγγλία όπου εκεί καταλάβατε πια ότι σπουδές στην Ελλάδα=με διακοπές στο σούπερ παρανταίς, αλλά παρόλαυτά δεν έχετε πάει ούτε σε μία συνέντευξη εδώ και μήνες; Είστε απελπισμένος, μόνος και φυγόπονος; Μην στεναχωρείστε και μην απελπίζεστε! Η λύση είναι εδώ! Κάντε την ανεργία τρόπο ζωής μόνο με 10 απλά βήματα. Καλέστε στο τηλέφωνο που εμφανίζετε στις οθόνες σας και παραγγείλετε το πρόγραμμα “Είμαι άνεργος και το χαίρομαι” τώρα. Μόνο με 9,99 για το πρώτο DVD! Καλέστε τώρα όμως γιατί η προσφορά ισχύει μόνο για λίγα λεπτά, οπότε καλέστε τώρα έτσι; Δεν κάνουμε πλάκα, πάρε τώρα, ΤΩΡΑ πάρε σοβαρά. Σοβαρά όμως... τώρα.

Τέλος διαφήμισης

Κουνάς το κεφάλι σου με αποδοκιμασία, τραβάς μια ακόμη τζούρα από το τσιγάρο σου καθώς προσπαθείς να απαντήσεις στο δίλημμα: “Να παίξω Call of Duty ή το Sims 2015: Τα Σιμολίνια σου περνάνε κρίση” όταν χτυπάει η πόρτα.

Κοιτάς ύπουλα από το ματάκι αλλά δεν βλέπεις κανέναν, στήνεις αυτί και αφού σιγουρευτείς ότι δεν είναι κανένας έξω ανοίγεις την πόρτα. Στο χαλάκι σε περιμένει ένα καφέ πακέτο, το παίρνεις γρήγορα και ξανακλείνεις την πόρτα. Το παρατάς στο τραπεζάκι του σαλονιού και αποφασίζεις: Call of Duty. Τέλος.

Τετάρτη ξημερώματα.

Ξυπνάς γιατί... γιατί όχι στην τελική άνεργος είσαι ότι ώρα θες ξυπνάς λογαριασμό θα σου δώσω;! Καθώς πας κουτρουβαλώντας στο πισι πέφτεις πάνω στο καφέ κουτί και το ρίχνεις κάτω.

• Την είχα ξεχάσει αυτή τη μαλακία – λες δυνατά και πάλι μουτζώνεις την εαυτό σου γιατί δεν υπάρχει άλλος γύρω σου για να σε ακούσει.

Ανοίγεις το κουτί, μέσα υπάρχει ένα DVD και ένα σημείωμα από την μάνα σου.

“ Γιωργάκη σου στέλνω 300 ευρώ γι' αυτό το μήνα και είδα μία διαφήμιση στην τηλεόραση για σένα που είσαι άνεργος. Πότε θα βρεις καμία δουλειά παιδί μου; Τόσες σπουδές, τόσο πτυχία και τίποτα; Και πότε θα νοικοκυρευτείς εσύ; Πότε θα παντρευτείς, εγώ πότε θα γίνω γιαγιά στα 80 μου;

υ.γ. Να ντύνεσαι καλά γιατί έχει κρύο”

Και σκέφτεσαι ότι τουλάχιστον τώρα σου τα πρήζει δια αλληλογραφίας, όπως και να το πεις είναι μία εξέλιξη και βγάζεις από το κουτί το DVD.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ DVD (Μέρος 1ο)

(to be continued..)

What's on my mind... καλό ερώτημα... Σε υποτίμησα μπλογκάκι! Πάτησα τα 30 πλέον, άλλαξα πολύ: απόψεις, τρόπο σκέψης, μουσικές προτιμήσεις, τρόπο έκφρασης (φατσικώς όχι τόσο θέλω να ελπίζω). Και όπως κάθε σχέση που ξεκινάει από τα παλιά ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε! So... I'M BACK! Ελπίζω να μη μου κάνεις μούτρα!