Thursday, March 20, 2008
"Τι εκφραση να ειχε αραγε αυτο το προσωπο...;"
Monday, March 17, 2008
απο το 123 μεχρι το 1984...
Καλιο αργα παρα ποτε...στο αγαπημενο μου νουμερο 123 βρισκεται ο οργουελ κ τι λεει...;
"κ υστερα η θυμιση του προσωπου της του ξαναηρθε, και μαζι μια φλογερη αβαστακτη επιθυμια να μεινει μονος. Μεχρις οτου μεινει μονος, του ηταν αδυνατον να σκεφτει τις καινουργιες εξελιξεις. Αποψε ηταν ενα απο τα βραδια που περνουσε στο Κοινοτικο Κεντρο. Καταπιε ενα ακομα ανοστο φαγητο στην καντινα, πηγε βιαστικα στο Κεντρο, πηρε μερος σε μια σοβαροφανη ανοητη "ομαδικη συζητηση", επαιξε δυο παρτιδες πινγκ πονγκ, ρουφηξε μερικα ποτηρια τζιν και διαβασε για μιση ωρα ενα βιβλιο με τιτλο "σχεσεις αναμεσα στο ΑΓΓΣΟΣ και το σκακι". Η πληξη του πλακωνε την ψυχη, αλλα για πρωτη φορα δεν ενοιωθε την επιθυμια να αποφυγει αυτη τη βραδια στο Κεντρο. Στην θεα των λεξεων σ'αγαπω τον ειχε πλημμυρισει ο ποθος να ζησει, και ξαφνικα του φαινοταν ανοητο να ριψοκινδυνεψει στο ελαχιστο.
Δεν τα καταφερε να παραδοθει στις σκεψεις του με την ησυχια του, παρα μονο μετα τις εντεκα το βραδυ, ξαπλωμενος στο κρεβατι του, μεσα στην ασφαλεια του σκοταδιου που τον γλιτωνε ακομα και απ' τον φοβο της τηλεοθονης - με την προϋποθεση οτι θα εμενε σιωπηλος.
Υπηρχε ενα καθαρα πρακτικο προβλημα που επρεπε να λυθει: πως θα ερθει σ' επαφη με την κοπελα για να κανονισει ραντεβου. Δεν σκεφτοταν πια την πιθανοτητα οτι του ειχε στησει παγιδα. Η ολοφανερη ταραχη της οταν του εδινε το σημειωμα τον βεβαιωνε γι'αυτο. Ολοφανερο, ηταν πανικοβλητη, και με το δικιο της. Οσο για το να αρνηθει την προσφορα της, ουτε που του περνουσε απο το νου. Μολις πριν απο πεντε μερες σκεφτοταν να της σπασει το κεφαλι με μια πετρα, αλλ' αυτο δεν ειχε σημασια. Σκεφτηκε το νεανικο γυμνο της σωμα οπως την ειχε δει στο ονειρο του. Την ειχε φανταστει ανοητη σαν ολους τους αλλους, το κεφαλι παραγεμισμενο με ψεματα και μισος και την καρδια παγωμενη. Κατι σαν πυρετος τον επιασε στην σκεψη οτι μπορει να την χασει, οτι μπορει να του ξεφυγει το ομορφο σωμα της. Αυτο που φοβοταν προπαντων ηταν μηπως εκεινη αλλαξει γνωμη αν δεν την συναντουσε γρηγορα. Αλλα τετοια συναντηση ειχε τεραστιες δυσκολιες. Ηταν σα να προσπαθεις να κανεις μια κινηση στο σκακι οταν εισαι ηδη ματ. Οπου κ αν πηγαινες, η τηλεοθονη σε παρακολουθουσε. Στην πραγματικοτητα, ολοι οι πιθανοι τροποι για να την συναντησει του ειχαν περασει απ' το μυαλο τα πρωτα κιολας λεπτα αφοτου διαβασε το σημειωμα.
Subscribe to:
Posts (Atom)