Tuesday, February 26, 2008

The most loneliest day of my life


Κατεβαινε απο τον δρομο που ειχε κατεβει τοσες αλλες φορες πριν αλλα ενοιωθε σα να τον εβλεπε για πρωτη φορα. Στο χερι κρατουσε τσιγαρο κ προχωρουσε μεσα σε ενα ασφυκτικο πληθος ατομων γυρω της, περιεργο αλλα ενοιωθε οτι ηταν αορατη, οτι δεν την εβλεπε κανεις, οτι προχωρουσε κ δεν εβλεπε γυρω της ανθρωπους παρα μονο φιγουρες με μουτζουρωμενα προσωπα...
Μια ελαφρια μουσικη ακουγονταν καπου στο βαθος, μπορουσε καποιος να ξεχωρισει ευκολα τον ηχο κιθαρας κ μια αμυδρη φωνη να λεει ενα τραγουδι, αλλα τιποτε παρα πανω, ουτε στιχους ουτε συνοχη...τιποτα, απλα τιποτα.
Το τσιγαρο ειχε σχεδον τελειωσει αναμεσα στα δακτυλα της, σημαδι οτι οπου ναναι θα εφτανε στον προορισμο της, κ επιτελους αρχισε να διακρινει μεσα απο την φωνη στα ακουστικα της εναν στιχο...
Συνεχισε να κατεβαινει, το πληθος χανονταν σιγα σιγα μεχρι που δεν εβλεπε τιποτε πια, ουτε μουτζουρες, ουτε φιγουρες...τιποτα, απλα τιποτα.
"Such a lonely day And it's mine It's a day that I'm glad I survived"

Tuesday, February 19, 2008

Χιονι ε?




Καλα ηταν αλλα αντε να ξεκουμπιστει τωρα γιατι με το ζορι τις εχω γλιτωσει τις γλυστρες!

πι ες. ναι ρε ειμαι αιωνια ερωτευμενη με την ανοιξη!

Thursday, February 7, 2008

Γαζελα του Μαυρου Θανατου

Θέλω να κοιμηθώ σα μήλο της μηλιάς
να ξεμακρύνω από την τύρβη των κοιμητηριών,
θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο εκείνου του παιδιού
που ήθελε να κόψει την καρδιά του στις πλατιές θάλασσες.

Δε θέλω να μου ξαναπούν πως οι νεκροί δε χάνουν αίμα,
πως το σάπιο στόμα ζητάει ολοένα νερό.
Δε θέλω να μάθω για τα μαρτύρια της χλόης,
μήτε για το φεγγάρι που έχει στόμα ερπετού και δουλεύει πριν έρθει η αυγή.

Θέλω να κοιμηθώ λιγάκι,λιγάκι, ένα λεπτό, έναν αιώνα,
αλλά να μάθουν όλοι πως δεν πέθανα
πως κούπα χρυσαφιού στα χείλια μου έχω
πως είμαι ο μικρός φίλος του Δυτικού ανέμου
πως είμαι των δακρύων μου η απέραντη σκιά.

Σκέπασέ μ’ ένα τούλι την αυγή γιατί θα μου πετάξει χούφτες τα μερμύγκια ο θάνατος
και τα ποδήματά μου θα μουσκέψει με σκληρό νερό για να γλιστράνε οι δαγκάνες του σκορπιού του.

Γιατί θέλω να κοιμηθώ των μήλων τον ύπνο,
για να μάθω κάποιο θρήνο που θα με καθάρει από το χώμα
γιατί θέλω να ζήσω μ΄εκείνο το παιδί το σκοτεινό
που ήθελε στ΄ανοιχτά νερά να κόψει την καρδιά του Φ. Λόρκα

Μ. Αναγνωστάκης

πι ες. 1 το ξερω, τελευταια εχω γινει πολυ κουλτουρα αλλα απανταω στο μπλογκοπαιχνιδο του yellow kid κ με την σειρα μου προσκαλω τον love and poison (γιατι πρωτον μου χρωσταει :-Ρ κ δευτερον νομιζω οτι εχει ωραια ποιηματα να πει...)
πι ες 2:μαρεσει ο Αναγνωστακης γιατι εγραφε ποιηματα τα οποια δεν ειχαν ρηση...κ επισης μαρεσει πολυ κ ο Λορκα, κ αυτο το ποιημα που τα συνδυαζει κ τα δυο.

Such a perfect day...

Οταν ζεις μια υπεροχη μερα δεν χρειαζεται να κανεις πολλα πραγματα, αρκει να τα κανεις με ατομα που αγαπας...
Οταν ζεις μια υπεροχη μερα μπορει να κλαψεις τοσο δυνατα οσο γελασες, να στεναχωρεθεις τοσες φορες οσο ευχαριστηθηκες...
Οταν ζεις μια υπεροχη μερα αυτο δεν σημαινει απαραιτητα οτι θα σου ξεκινησει καλα ή οτι θα σου καταληξει καλα...
Οταν ζεις μια υπεροχη μερα ποτε δεν καταλαβαινεις το ποσο υπεροχη ειναι μεχρι κ την στιγμη που θα τελειωσει...
Στην υγεια μια υπεροχης μερας.

Friday, February 1, 2008

It's the first day for the rest of your life...

Η πρωτη μερα της ζωης σου ειναι αργη, ησυχη...ξυπνας αλουστη κ κουρασμενη κ σχεδον δεν αναγνωριζεις τον ανθρωπο που βλεπεις στον καθρεφτη.
Η πρωτη μερα της ζωης σου εχει ηλιο, χαμογελας χωρις να ξερεις γιατι...νοιωθεις ταυτοχρονα ηρεμια κ ενταση, θες να βγεις να τρεξεις αλλα μπορει να μην κανεις κ τιποτε απο αυτα που θες να κανεις.
Η πρωτη μερα της ζωης σου ειναι πολυασχολη, εχεις τοσο πολλα να κανεις...τα εχεις αναβαλλει, αλλα ολα σου λενε οτι πρεπει να τα κανεις, τελικα ομως βλεπεις οτι δεν θες να κανεις τιποτε απο αυτα που πρεπει οπωσδηποτε να κανεις.
Η πρωτη μερα της ζωης σου ειναι αποφασιστικη, εχει μια αισιοδοξη μελαγχολια...θες να παρεις αποφασεις αλλα σε εχει συνεπαρει τοσο η μερα που τελικα μπορει κ να μην αποφασισεις τιποτε απο αυτα που ηθελες να αποφασισεις.
Η πρωτη μερα της ζωης σου ειναι σκατα, καυγαδιζεις κ νευριαζεις...μετα απο μερικα λεπτα ομως ξεχνας γιατι καυγαδισες κ νευριασες.
Η πρωτη μερα της ζωης σου σε κανει να σκεφτεσαι, δεν σαρεσει αυτο...δεν σαρεσει να σκεφτεσαι αλλα αυτες τις γαμημενες σκεψεις που τις εκρυβες τοσο καιρο;
Η πρωτη μερα της ζωης σου εχει μια διαυγεια, δεν σαρεσει αυτο...ποσο καιρο εχεις να δεις τα πραγματα τοσο καθαρα;
Η πρωτη μερα της ζωης σου σε ξυπναει αποτομα, κ δεν σαρεσει αυτο...ποσο καιρο κοιμομουν; νοιωθω οτι ξυπνησα...ξυπνησα;νοιωθω σα να ξυπνησα μετα απο πολυ καιρο κ μαρεσει αυτο.