ποτε δεν ειχα σε εκτιμηση την πανσεληνο...θεωρουσα οτι ηταν μια δικαιολογια χρησιμοποιουσαν οι ανθρωποι για να δικαιολογησουν τις ανοησιες τους...μετα καταλαβα οτι δεν ειναι κ τοσο κακο να χρησιμοποιεις σαν κ αυτη για να εκφρασεις αυτο που πραγματικα θελεις, το εκφραζεις...κ αυτο φθανει...
οι ωρες της νυχτας παντα με τρομαζαν, με εκανουν να χανομαι στις σκεψεις μου,να μελαγχολω κ να γραφω.οι ωρες τις νυχτας ειναι μοναχικες,δεν θελω πια να σκεφτομαι θελω μονο να γραφω,να γραφω γι αυτα που δεν χωρανε πια μεσα μου να τα αποτυπωνω να τα βλεπω γραμμενα κ κατα καποιο τροπο να τα εξαχνιζω...κ μαζι τους κ μενα.
θελω να ξεχασω αλλα δεν ξερω πως, τα παντα θα ηταν πιο ευκολα αν απλα τα εσβηνα απο το μυαλο μου αλλα φοβαμαι οτι αν το κανω δεν θα ειμαι πια εγω...φοβαμαι οτι θα χαθω στην καθημερινοτητα,θα αφομοιωθω.
εχω καιρο να γραψω,πολλες φορες μιλαω κ τιποτε δεν λεω χανω το νοημα απλα θελω να σταματησω να σκεφτομαι θελω να ακουω μονο τις λεξεις καθως τις γραφω μονο ετσι θα βρω ηρεμια..μονο ετσι θα ξεχασω αυτο που ηξερα παντα απο την αρχη.
ποτε δεν ειχα σε εκτιμηση την πανσεληνο...παντα με εκανε να λεω τις σκεψεις μου δυνατα κ αυτο με τρομαζει...
